پژوهشهای بسیاری در زمینه فرضیه عملکرد مواد مغذی آنتی اکسیدانی بعنوان ریشه کن کننده های رادیکالهای آزاد مشتق شده از اکسیژن و پیشگیری از آسیب سلولی یا بافتی و بروز بیماریهای دژنراتیو نظیر آنروسکلروز حاصل از اکسیداسیون لیپوپروتیین با چگالی کم LDL)Low Density Liprotein )انجام گرفته است. (از میان روشهای ارایه شده برای بررسی این مطلب، مدل پایش پیوسته (Continuous Monitoring) امکان ارزیابی از تأثیر ویتامینهای محلول در چربی بر پیشگیری از اکسیداسیون LDL را فراهم می آورد که این مقاومت بصورت واحد زمان (دقیقه) در فاز تاخیری (Phase Lag) بیان می شود. در مطالعه حاضر ضمن معرفی و ارایه روش بکار رفته، زمانهای حاصله از اکسیده شدن نمونه های LDL بدست آمده از افراد سالم بزرگسال اکثراً در دامنه 40-50 دقیقه محاسبه گردید. عقیده بر این است که با تأمین منابع بیشتر آنتی اکسیدانها یا رادیکالهای آزاد است که با استفاده از مدل فوق قابل ارزیابی می باشد.

آلیاژ منیزیم AZ91، در حالت مذاب در اتمسفر حفاظت نشده به سرعت اکسید می شود که کیفیت و تمیزی آلیاژ را تحت تاثیر قرار می دهد. علاوه بر این حضور لایه اکسیدی روی مذاب از سیالیت آن می کاهد که به همین دلیل استفاده از آلیاژهای منیزیم در ریخته گری مقاطع نازک با محدودیت جدی روبه رو است. در این مقاله، اثر افزودن کلسیم بر افزایش مقاومت به اکسیداسیون و سیالیت مذاب آلیاژAZ91 مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، نمونه هایی از آلیاژ AZ91 تهیه و مقادیر مختلف کلسیم به آن اضافه شد. سپس نمونه ها در دمای 700 درجه سانتی گراد در مدت زمان های مختلف در اتمسفر کوره بدون گاز محافظ نگهداری شدند. بررسی های سطح نمونه، GI-XRD از سطح و آزمون اکسیداسیون نشان می دهند که در سطح، فیلم اکسیدی چگال و فشرده متشکل از MgO و CaO ایجاد می شود که عمل حفاظت از مذاب را انجام می دهد و از نفوذ اکسیژن به مذاب جلوگیری می کند. در نتیجه مذاب در دمای 700درجه سانتی گراد بدون حضور گاز محافظ پایدار باقی می ماند. مزیت استفاده از کلسیم در آلیاژهای منیزیم، حذف گازهای گران قیمت گل خانه ای همچون SF6 است. برای بررسی میزان پیشروی مذاب آلیاژ AZ91 در حضور کلسیم، آزمایش ارزیابی سیالیت با استفاده از قالب مارپیچ (اسپیرال) انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که با افزودن کلسیم (در مقادیر 5/0-5/1 و 2 درصد وزنی) طول سیالیت از حدود 100 میلی متر به 340 میلی متر افزایش پیدا کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این تحقیق کامپوزیتTi-48Al/Ti2AlC و Ti-48Al (8Nb)/Ti2AlC به روش آلیاژسازی مکانیکی و پرس گرم سنتز شد. ابتدا مخلوط پودری عناصر به مدت 75 ساعت تحت عملیات آلیاژسازی مکانیکی قرار گرفتند و سپس به منظور تولید قطعات بالک، عملیات پرس گرم در دمای 1000oC به مدت 1 ساعت بر روی پودرها انجام پذیرفت. آزمون اکسیداسیون در دمای 1000oC در هوا به منظور مقایسه رفتار اکسیداسیون نمونه ها انجام گرفت. نمونه های سنتز شده و اکسیداسیون توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنج انرژی اشعه ایکس و دستگاه پراش سنج پرتو ایکس مورد مطالعه قرار گرفتند. مطابق با نتایج الگوی پراش پرتوی ایکس، فازهای تشکیل شده برای هر دو نمونه تولیدی، گاما- آلومیناید تیتانیم و Ti2AlC شناسایی شد و هیچ فازی بر پایه نیوبیوم تشکیل نشد. نتایج آزمون اکسیداسیون نشان داد که مقاومت به اکسیداسیون نمونه آلیاژی با افزودن نیوبیوم بهبود یافته است. رشد اکسید تیتانیم به دلیل جایگزین شدن اتم های نیوبیوم با اتم های تیتانیم کاهش یافت. همچنین ترکیب شیمیایی پوسته اکسیدی با افزودن نیوبیوم در نمونه تغییر کرد که دلیل آن پایدار شدن لایه نیتریدی می باشد.

فولادهای مقاوم به حرارت نوع HH به دلیل برخورداری از استحکام در دمای بالا و داشتن مقاومت به خوردگی و اکسیداسیون مناسب، کاربرد نسبتا گسترده ای در صنایع مختلف دارند. عمده تخریب و استهلاک این فولادها ناشی از اکسیداسیون در دمای بالا می باشد. استفاده از پوشش سد نفوذی می تواند عمر کاری این فولادها را افزایش دهد. یکی از پوشش های مورد نظر، NiAl می باشد که یک ترکیب بین فلزی با مقاومت به اکسیداسیون بالاست. در این پژوهش تاثیر افزودن TiO2 و Cr2O3 بر مقاومت به اکسیداسیون در دمای بالای پوشش NiAL اعمال شده به روش HVOF بررسی شد. ابتدا شرایط سنتز پودر NiAl به روش آسیا کاری مکانیکی با استفاده از پودرهای Ni و Al تعیین شده است. سپس هر کدام از پودرهای TiO2 و Cr2O3 بطور جداگانه به مقدار 5 درصد وزنی به ترکیب NiAl اضافه و مخلوط شدند. پودرهای حاصله به روش HVOF بر سطح زیر لایه فولاد HH اسپری شده است. به منظور بررسی و ارزیابی کیفی نمونه های پوشش داده شده از میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM، آزمون سختی سنجی، آزمون اکسیداسیون در دمای بالا و آزمون ضخامت سنجی بهره گرفته شده است. نتایج نشان داد که فولاد با پوشش کامپوزیتی از تخلخل کمتر و ضخامت و سختی بیشتری نسبت به نمونه با پوشش NiAl برخوردار بوده است. همچنین مقاومت به شوک حرارتی نمونه های با پوشش کامپوزیتی به مراتب بیشتر از نمونه با پوشش NiAl بوده است و حداکثر مقاومت به اکسیداسیون در دمای 1200 درجه سانتی گراد، متعلق به نمونه با پوشش NiAl-TiO2 می باشد.

هدف از این پژوهش تولید ترکیب بین فلزی Ti47Al48Mn5 و ارزیابی رفتار اکسیداسیون آن در دمای 1000oC با ریزساختارهای مختلف است. علت انتخاب منگنز به عنوان عنصر آلیاژی، افزایش چقرمگی این آلیاژ در دمای اتاق است. تولید آلیاژهای Ti47Al48Mn5 به روش آلیاژسازی مکانیکی، پرس سرد و عملیات حرارتی انجام گرفت. با انجام عملیات آلیاژسازی مکانیکی به مدت 30 ساعت بر روی مخلوط پودری متشکل از Ti47Al48Mn5 (درصد اتمی)، محلول جامد آلومینیم و منگنز در تیتانیم به دست آمد که با افزایش زمان آلیاژسازی مکانیکی تا 50 ساعت به فاز غیربلورین تبدیل شد. سپس پودرها با پرس سرد فشرده شدند و تحت عملیات حرارتی با اتمسفر آرگون در دماهای 1100oC و 1400oC قرار گرفتند تا به ترتیب ریزساختارهای دوپلکس و کاملا لایه ای حاصل شود. نتایج آزمون اکسیداسیون در دمای 1000oC نشان داد که ریزساختارهای مختلف آلیاژ Ti47Al48Mn5 تاثیر کمی بر مقاومت به اکسیداسیون این آلیاژ دارد و برای هر دو ریزساختار سازوکارهای یکسان اکسیداسیون برقرار است.

در پژوهش حاضر، پودر کامپوزیتی ZrC-SiC-ZrB2 از طریق احیای کربوترمال مخلوط ZrSiO4/C/B2O3 در دمای ° C 1500 تهیه شد. کامپوزیت C/C-ZrC-SiC-ZrB2 از طریق پاشش مخلوط پودر سرامیکی و خرده الیاف کربنی بر لایه های پارچه کربنی و سپس پرس و سینتر در دمای ° C2000 در اتمسفر آرگون تولید شد. خواص فیزیکی، مکانیکی و مقاومت به اکسیداسیون قطعه های تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. دانسیته 5. 02 استحکام خمشی MPa 337، نرخ فرسایش جرمی نمونه 0. 268 و نرخ فرسایش خطی آن ها 1. 35 اندازه گیری شد و نتایج نشان داد خواص نمونه های تولید شده به این روش نسبت به کامپوزیت های تولید شده با روش های مرسوم در تولید این کامپوزیت ها از جمله PIP و RMI مطلوب و قابل مقایسه است. قابلیت این روش در بکارگیری مقادیر بیشتری از پودر سرامیکی و افزایش تراکم از عوامل موثر در بهبود خواص این کامپوزیت هستند.